පිළිවෙලක් නැති කල ලෝක විනාශය අත ලඟ

බලන බලන හැම අත, ලෝක විනාශය ගැන කතා බහක් ඇත. බ්ලොග් ලියන මාරයා ලෙස හඳුන්වන අයෙක්ද මේ ගැන ලියා ඇත. සත්‍යයක්ද වෙන්නට යන මේ මහ විපත. කියන්නට වචන නැත මේ බොරුව ගැන, මෝඩ ආතල් අපට දෙන්ට සැරසෙන මෝඩ රැල කීයාපන් ඔවා කොණ්ඩේ බැඳි චීනුන්ට.

ඇත්තටම ඔය කියන අයුරින් විනාශයක් එන්නේ නෑ. විනාශයක් එනවා නමුත් දවස අපිට කියන්න බෑ ඒක හරියට එන්නේ සොරෙක් එනවා වගේ. ඒ විනාශය එන්නේ හොඳ මනුෂ්‍යයන්ට නෙමේ දුෂ්ටයන්ටයි. බයිබලයේ කියන්නේ ඒ වගේ අදහසක්, නමුත් කෙනෙක්ට පුළුවන් තමන්ගේම විනාශය ඇති කර ගන්න. කොහොමද? පිළිවෙලක් නැති ජිවිතයක් තුළින්, ඒ දේ ඔනෑම කෙනෙකුට පහසුවෙන්ම කර ගත හැකියි. 

ජිවිතය පිළිවෙල කර ගන්න නම් අපි මොනාද කරන්න අවශ්‍යය. අපේ අභ්‍යයන්තර සිතුවිලි එයට‍ ගොඩක් බලපානවා. ලස්සන කාර් එකක් ගැන හිතන්න,

හොද පෙනුමක් තිබුනට එන්ජිම සවුත්තු නම් වාහනේ වැඩක් නෑ නේද? අන්න ඒ වගේ අපේ අභ්‍යන්තරය නිසල වුනොත් බහිර ත්තවයත් නිසල කර ගත හැකියි. නමුත් ස්භාවයෙන්ම අපි චන්චලයි. නමුත් අපව සන්සුන් කරන ක්‍රම තිබෙනවා. බොහෝ දෙනෙක් මේ ක්‍රමය භාවනාව කියා හඳුන්වනවා, නමුත් මා භාවනාව සමඟ එකඟ නෑ. භාවනාව අපව අන්තයකට රැගෙන යනවා. නමුත් කාරනා ගැන සන්සුන්ව සිතීම ඊට වාඩා වෙනස්. අපගේ දවසේ වැඩකටයුතු අරමුණු කරගෙන දෙඇස් පියාගෙන ඒවා එකින් එක කල්පනා කරන්න. මේ සඳහා පැය භාගයක් ඇති. සෑම දෙයක්ම සමබරව කිරීම ඉතාම යහපත්. 

අනිත් අතට අභ්‍යන්තර තත්වයට බාහිර තත්වයත් බලපානවා. ගිනිගොඩක් මත තිබෙන වතුර කොප්පයක් සිසිල්ව තියෙයි කියලා බලාපොරොත්තු වෙන්න පුළුවන්ද? එසේ විය නොහැකියි. ඒ අනුව බාහිරෙන් පිළිවෙලට ජිවත් වීම අත්‍යවශයි. දිනකට පැයක් වෙන් කර ගන්න. ඒ පැයේදී සියලුම දේවල් පිළිවෙලකට සකසා ගන්න. එමෙන්ම මාසයකට දිනයක් වෙන් කරන්න. එදින තුළදී අවට තිබෙන දෑ පිළිවෙල කරන්න. එම නිසල බව, පළිවෙල ඔබගේ අභ්‍යන්තරයට බලපායි. ඊලඟට දිගුකලීන ඉලක්ක, කෙටි කාලීන ඉලක්ක ගැන කථා කරමු.